Ostróda jest jednym z większych, pod względem liczby mieszkańców, miast województwa warmińsko-mazurskiego i liczy około 30 tys. osób. Ostróda leży nad Jeziorem Drwęckiem, nad rzeką Drwęcą, na szlaku Kanału Elbląskiego. Zwiedzanie Ostródy to czysta przyjemność. Co zwiedzić w Ostródzie? Przewodnik turystyczny po Ostródzie i okolicach pokaże Wam najciekawsze miejsca.

Przewodnik po Ostródzie

Największym walorem Ostródy jest jej wyjątkowe położenie – centrum miasta zlokalizowane jest nad brzegiem Jeziora Drwęckiego, wzdłuż którego prowadzi piękna promenada spacerowa okraszona atrakcjami, takimi jak molo, przystań statków, wyciąg nart wodnych, pomosty, parki i skwery, place zabaw dla dzieci, amfiteatr, stadion, plaża miejska oraz lodziarnie, kafejki i restauracje. Tu można zacząć spacer po Ostródzie z przewodnikiem.

Dobre położenie Ostródy wynika także z układu dróg – tych kołowych jak np. S7 czy krajowa 16-tka, ale również linii kolejowej. Położenie na trasie pkp Toruń – Olsztyn i bliskość Iławy, przez którą przejeżdża Pendolino, umożliwia łatwy dojazd do miasta pociągiem.

Ostróda – wycieczki z przewodnikiem

Zwiedzanie Ostródy z przewodnikiem PTTK najlepiej zacząć od najstarszych obiektów. W Ostródzie warto odwiedzić dawny komturski zamek krzyżacki i znajdujące się tam muzeum. Zamek został zbudowany w XIV w. jako czteroskrzydłowe założenie. Stolicą komturstwa Ostróda została w 1341 r. Było to jedno z ważniejszych komturstw w tej części państwa ze względu na położenie – z jednej strony blisko granicy, z drugiej – na szlaku handlowym prowadzącym z Mazowsza nad Bałtyk. Zamek komturski pełnił też funkcję klasztoru – mieścił się tu tzw. konwent czyli min. 12 braci rycerzy i 6 braci księży. Komturstwa były podstawowymi okręgami administracyjnymi państwa zakonu krzyżackiego.

Po zwycięstwie nad Krzyżakami w bitwie pod Grunwaldem w 1410 r., król Władysław Jagiełło polecił odnaleźć zwłoki wielkiego mistrza krzyżackiego Ulricha von Jungingena i odesłać je z honorami do stolicy państwa zakonnego, Malborka. Konwój przewożący ciało wielkiego mistrza zatrzymał się na nocleg w ostródzkim zamku.

Z innych ważnych w historii tego obiektu wydarzeń warto wspomnieć o pobycie Napoleona Bonaparte, cesarza Francuzów w latach 1804-14. To jedna z najbardziej znanych w historii Europy postaci. Człowiek, który obrósł legendami. Napoleon rezydował na zamku w Ostródzie od 21 lutego do 1 kwietnia 1807 r. podczas kampanii wojennej, jaką wtedy prowadził przeciwko Prusom i sprzymierzonej z nimi Rosji. Napoleon Bonaparte zajmował pokój na pierwszym piętrze północnego skrzydła. Z odległej Ostródy administrował cesarstwem i prowadził wojnę. Ostróda w 2023 r. stała się pierwszym nie francuskim Miastem Cesarskim. Taki tytuł nadawany jest przez Stowarzyszenie Miast Cesarskich. Okolicznościowa tablica zawisła w sali napoleońskiej ostródzkiego zamku.

Zamek w Ostródzie – przewodnik 

Zamek krzyżacki w Ostródzie mocno ucierpiał w 1945 r. Odbudowano go latach 70-tych XX w. Dziś mieści się tu m.in. muzeum. Muzeum w Ostródzie zaprasza na trzy wystawy stałe: „Ostróda w czasach najdawniejszych”, „Napoleon w Ostródzie” i „Ostróda w XIX i XX wieku”. Można tu obejrzeć wiele ciekawych pamiątek z historii miasta i życia jego mieszkańców. Na szczególną uwagę zasługują dwie makiety ukazujące rozwój przestrzenny Ostródy. Pierwsza z nich przedstawia zabudowę Ostródy w XVI w. Drugi model prezentuje miasto na początku XX.

Mi osobiście podoba się szczególnie kilka innych eksponatów, np. XVIII-wieczna skarbona kościelna wydrążona z pnia drzewa, dekoracyjny talerz z 1935 r. wyprodukowany z okazji 600-lecia miasta określonego promocyjnie jako perła Oberlandu czy laska burmistrza Alberta Elwenspoeka (1889-1909) z rączką z poroża w kształcie głowy węża.

Ostróda – wycieczka z lokalnym przewodnikiem

Niedaleko zamku możemy zobaczyć rekonstrukcję kształtu dawnej średniowiecznej Bramy Garncarskiej. Mury miejskie wraz z trzema bramami – Garncarską, Kościelną i Łazienną – istniały do wielkiego pożaru Ostródy w 1788 r. Później, podczas odbudowy miasta, zostały rozebrane, a cegły wtórnie wykorzystano. Najstarszy znany widok Ostródy otoczonej jeszcze murami znamy z rysunku powstałego w 1750 r. Jego autorem był elbląski aptekarz i podróżnik Dewitz, który zawitał wtedy do Ostródy podczas swojej podróży. Widok ten można zobaczyć w muzeum na zamku.

Brama Garncarska wzięła nazwę od położnego w jej sąsiedztwie przedmieścia garncarskiego. Wytwórnie garncarskie, manufaktury kafli piecowych i cegielnia funkcjonowały w tej części miasta jeszcze na początku XX w. Odkryte w latach 90. XX w. relikty bramy postanowiono uczytelnić. Fundamenty i pozostałości murów zostały zabezpieczone, natomiast jej kształt odtworzono za pomocą metalowych kątowników. Zaznaczono wieżę strzelniczą i bramę wjazdową.

Na Placu Tysiąclecia zobaczymy Pomnik Jedności Europejskiej – dawnej była to Fontanna Trzech Cesarzy zbudowana w 1907 r. W historii Niemiec zdarzyło się tak, że rok 1888 był rokiem szczególnym pod kątem zmian na tronie – w jednym roku rządziło trzech cesarzy: Wilhelm I Hohenzollern, Fryderyk III Hohenzollern i Wilhelm II Hohenzollern.

Ostródzki monument, współcześnie poświęcony idei zjednoczenia narodów Europy, odsłonięto w nowej formie 1 maja 2004 r. To data nieprzypadkowa – to właśnie wtedy Polska weszła do Unii Europejskiej.

Na placu stoi też zrekonstruowany w 2018 roku ratusz miejski. W takiej formie budynek wzniesiono w 1757 roku, przebudowano go w 1920, zniszczony został w 1945 roku.

W parku przy promenadzie, naprzeciwko zamku, stoi pomnik upamiętniający Tadeusza Kościuszkę, odsłonięty w 1947 r. z inicjatywy ostródzkich kolejarzy. Stanął on w miejscu wcześniejszego niemieckiego pomnika ku czci żołnierzy poległych (Kriegerdenkmal) w wojnach austriacko-pruskich w latach 1864, 1866 i wojnie francusko-pruskiej 1870-71. Popiersie Tadeusza Kościuszki odlano z aluminium. Modelem dla twarzy była wywodząca się z Wilna spawaczka.

Ostróda – co warto zobaczyć z przewodnikiem

Warto zajrzeć na leżący przy promenadzie nad Jeziorem Drwęckim Skwer im. kpt. Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz. To pierwsza kobieta na świecie, która samotnie opłynęła dookoła Ziemię na jachcie żaglowym. Działo się to prawie 50 lat temu, w latach 1976-78. To najwybitniejsza żeglarka w historii Polski. Krystyna Chojnowska-Liskiewicz (1936-2021) mieszkała w Ostródzie jako nastolatka i to właśnie tu złapała żeglarskiego bakcyla i rozwijała swoją pasję. Warunki do tego w Ostródzie mamy doskonałe.

Krystyna Chojnowska-Liskiewicz przyszła na świat w 1936 roku w Warszawie. Po zakończeniu wojny zamieszkała wraz z rodziną w Ostródzie, gdzie spędziła dzieciństwo i po raz pierwszy zetknęła się z żeglarstwem. W połowie lat 50. przeniosła się do Gdańska, by rozpocząć studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Tam też poznała swojego przyszłego męża, Wacława Liskiewicza, oraz dołączyła do Akademickiego Klubu Morskiego. W 1966 roku uzyskała patent kapitana, a już rok później uczestniczyła w pierwszym etapie wyprawy jachtu „Swarożyc” na Spitsbergen. W kolejnych latach odbyła następne rejsy, między innymi do Niemiec i Szkocji.

W 1975 roku Polski Związek Żeglarski powierzył jej wyjątkową misję – samotny rejs dookoła świata. 28 marca 1976 roku Chojnowska-Liskiewicz wyruszyła z portu Las Palmas na jachcie „Mazurek”. Po dwóch latach żeglugi, 20 marca 1978 roku, zamknęła wokółziemską pętlę, stając się pierwszą kobietą w historii, która opłynęła świat samotnie. Krystyna Chojnowska-Liskiewicz zmarła w 2021 r. Do końca życia pozostała wierna morzu – pływała, działała na rzecz popularyzacji żeglarstwa.

Na skwerze jej imienia w Ostródzie znajduje się fontanna „Rybak”, której towarzyszą pokazy świetlno-muzyczne.

Jesteśmy nad Jeziorem Drwęckim. Akwen ten składa się z dwóch wąskich rynien – jednej równoleżnikowej, długości 12 km, oraz drugiej, odgałęzionej na północny zachód, o długości 5 km. Powierzchnia jeziora wynosi około 880 ha, głębokość maksymalna przekracza 22 m, szerokość sięga 1,1 km. Przez jezioro przepływa rzeka Drwęca, która wpada do Wisły na granicy Torunia. Drwęca jest najdłuższym ichtiologicznym rezerwatem przyrody w Polsce i chroni ryby łososiowate. Jest też szlakiem kajakowym.

Ostróda – rejsy po Jeziorze Drwęckim 

W Ostródzie możemy wyruszyć w rejs statkiem pasażerskim po Jeziorze Drwęckiem (1 godz.), na Jezioro Pauzeńskie (1,5 godz.), do Miłomłyna (2,5 godz.) czy do Starych Jabłonek szlakiem Szeląga (2,5 godz.).

Na terenie miasta zobaczymy śluzę Ostróda, zbudowaną w II poł. XIX w. i umożliwiającą pokonanie różnicy poziomu wody (ok. 2 m) pomiędzy jeziorami Drwęckim i Pauzeńskim na szlaku wodnym do Starych Jabłonek.

Nad jeziorem w Ostródzie znajduje się molo. Ostródzkie molo to podobno największy tego typu śródlądowy obiekt w Polsce. Ma kształt litery „L”, której ramiona osiągają długość 30 m oraz 50 m. Znakiem rozpoznawczym molo w Ostródzie jest stylowa altana usytuowana 50 metrów od brzegu.

Obok znajduje się wyciąg nart wodnych. Liczący 800 m, sterowany elektronicznie z brzegu, może jednocześnie obsłużyć do 9 narciarzy. W 2012 roku na torze odbyły się Mistrzostwa Polski w Wakeboardzie za wyciągiem. Wakeboarding to sport wodny polegający na płynięciu po powierzchni wody na desce, trzymając się liny ciągniętej za pomocą wyciągu lub przez łódź. Wakeboarding powstał z połączenia nart wodnych, snowboardingu i surfingu.

W pobliskim parku, między jeziorem a zamkiem oraz przy promenadzie nie brakuje ławeczek, leżanek i wyjątkowym instalacji roślinnych. Bardzo przyjemnie spędza się tu czas.

Idąc promenadą w kierunku plaży miejskiej po drodze mija się kilka mostków zawieszonych nad wodą – nad rzeką Drwęcą, nad dawnym kanałem młyńskim, nad wejściem do basenu portowego Żeglugi Ostródzko-Elbląskiej oraz nad kanałem prowadzącym w kierunku Starych Jabłonek.

Po drodze napotkamy także amfiteatr oddany do użytku w 2012 r. Widownia amfiteatru liczy 2500 miejsc siedzących. Obiekt jest w pełni zadaszony. Odbywają się w nim koncerty muzyczne, spektakle teatralne, występy kabaretów i inne imprezy.

Przy promenadzie stoi także Wieża Bismarcka otwarta w 1902 r. – pierwsza z powstałych później w Prusach Wschodnich kilkudziesięciu wież ku czci Żelaznego Kanclerza Niemiec. Wieże Bismarcka (niem. Bismarckturm) były prostymi budowlami sławiącymi Ottona von Bismarcka. Pierwsze budowle tego typu wybudowano jeszcze za życia Żelaznego Kanclerza. Współcześnie w województwie zachowały się 4 tego typu wieże – najlepiej zachowane w Ostródzie i Mrągowie oraz dwie będące w runie – w Srokowie i Malinowie.

Pomysł wzniesienia Wieży Bismarcka został złożony w 1899 roku przez Zarząd Związku Poległych Bojowników (Kriegervereinsvorstand). Inicjatywę tę poparli zarówno starosta, jak i burmistrz Ostródy. Na lokalizację wybrano teren położony między jeziorem Drwęckim a Parkiem Collisa. Koszt budowy, wynoszący 18 tysięcy marek, pokryto z dobrowolnych datków. Projekt wieży opracował ostródzki architekt Gruhl.

Głównym wykonawcą prac była firma należąca do Carla Podolla. Budowę rozpoczęto 1 kwietnia 1901 roku, a uroczyste otwarcie odbyło się dokładnie rok później – w dniu 87. urodzin Ottona von Bismarcka. Do co najmniej 1905 roku w każdą rocznicę jego urodzin rozpalano ogień w miedzianej misie umieszczonej na szczycie wieży, a z czasem ogień ten płonął również w noc świętojańską.

W latach 20. XX w. wieża została przebudowana – nadano jej bardziej nowoczesny wygląd. Autorem projektu przebudowy był Otto Fesser – zasłużony dla Ostródy architekt i urzędnik miejski. Przed 1975 rokiem usunięto z budowli misę ogniową oraz płaskorzeźbę przedstawiającą Bismarcka.

W Ostródzie przygotowano dwie plaże miejskie – nad Jeziorem Drwęckim (ul. Turystyczna) i nad Jeziorem Sajmino (ul. Piaskowa).

W okolicy Wieży Bismarcka rozciąga się Park Collisa założony w 1890 r. Collis był rajcą miejskim, czyli należał do elity dawnej Osterode. Za projektanta parku uważa się Ernesta Larassa z Bydgoszczy, syna słynnego mistrza sztuki ogrodowej Johanna Larassa, działającego w Prusach Wschodnich w drugiej połowie XIX wieku. Kiedy Collis zmarł, w 1898 r. wdowa po nim przekazała park miastu. Włączono go do terenów miejskiej zieleni, dając zaczątek rozległemu kompleksowi rekreacyjno-sportowo-wypoczynkowemu.

W Parku Collisa stoi kamień plebiscytowy. 11 lipca 1920 roku na terenie wybranych powiatów Powiśla, Warmii i Mazur odbył się plebiscyt, którego wyniki miały zadecydować o przynależności tych ziem do państwa polskiego lub niemieckiego. W wyniku przeprowadzonego głosowania trzy wsie powiatu ostródzkiego: Napromek, Lubstynek i Groszki weszły w skład Rzeczypospolitej Polskiej. W Ostródzie tylko 17 osób oddało swój głos za Polską.

Po plebiscycie postawiono wiele pomników upamiętniających niemieckie zwycięstwo w tym głosowaniu. Przez wiele lat uważano, że pomnik plebiscytowy w Ostródzie został zniszczony. Odnaleziono go w 1999 r. i ponownie ustawiono w Parku Collisa. To granitowy głaz narzutowy o wadze ok. 1 tony, z wykutą datą „11.07.1920”, pierwotnie ze złoconymi cyframi, obecnie z białymi.

Ostróda – zabytkowe kościoły 

Charakterystycznym elementem ostródzkiego krajobrazu są kościelne wieże. Widać je zarówno np. z krajowej S7 czy z promenady nad Jeziorem Drwęckim.

Warto odwiedzić odbudowany gotycki kościół pw. Św. Dominika Savio, kościół ewangelicko-metodystyczny z pocz. XX w. oraz neogotycki kościół katolicki p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP.

W ostródzkim kościele (obecnie pw. Św. Dominika Savio) w 1410 r. król Władysław Jagiełło dziękował Bogu za odniesione zwycięstwo nad Krzyżakami w bitwie pod Grunwaldem. Świątynię wielokrotnie przebudowywano i odbudowywano, również po II wojnie światowej.

Dominik Savio, patron tej świątyni od 1981 r., żył w XIX w. Był włoskim chłopcem, który został wychowankiem św. Jan Bosko w Oratorium na Valdocco i uznany został za wzór młodzieńczej świętości oraz patrona dzieci i ministrantów. Dominik Savio był przedstawicielem Salezjanów, a to właśnie oni prowadzą ostródzką parafię. Towarzystwo Salezjańskie to katolickie zgromadzenie zakonne założone w 1859 roku właśnie przez św. Jana Bosko w Turynie. Głównym celem zgromadzenia jest praca z młodzieżą, zwłaszcza tą potrzebującą, poprzez działalność wychowawczą i apostolską w szkołach, oratoriach czy ośrodkach młodzieżowych.

W latach 1536-1945 ostródzki kościół należał do ewangelików. Tutaj w XIX w. nabożeństwa w języku polskim odprawiał pastor Gustaw Gizewiusz, którego grób znajduje się na ostródzkim cmentarzu zwanym „Polską Górką”.

Gizewiusz (1810-1848) prowadził wszechstronną działalność w obronie Mazurów, występując przeciwko germanizacji. Domagał się utrzymania języka polskiego w szkołach, wydawał polskie książki, tłumaczył i poprawiał kancjonały oraz podręczniki szkolne w języku polskim, tłumaczył na język niemiecki polską literaturę. Napisał wiele artykułów w obronie Mazurów i ich kultury ludowej. Spisał mazurskie pieśni ludowe (około 500) z okolic Ostródy. Na jego cześć po II wojnie światowej nazwano Giżycko (dawne Lötzen).

Polska Górka to najstarszy zachowany cmentarz w Ostródzie, założony z XVIII wieku. Znajdują się tutaj nagrobki pochodzące z XIX wieku. Zwraca uwagę także brama cmentarna z 1834 roku.

Oprócz grobu Gizewiusza, znajduje się także m.in. grób Oskara Maczkowskiego (1890-1970). Maczkowski przyszedł na świat w Ełku, w rodzinie rzemieślniczej. W młodości wyemigrował wraz z rodziną do Westfalii, gdzie pracował. W 1919 r. przebywał w Ostródzie, gdzie przygotowywał środowiska polskie do mającego się odbyć plebiscytu. Po przegranym plebiscycie wyjechał z Ostródy. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Ostródy. Tutaj pracował przez wiele następnych lat. Został pochowany na cmentarzu „Polska Górka” obok Gustawa Gizewiusza. W swojej działalności szczególnie dużo miejsca poświęcał upowszechnianiu wiedzy o Gustawie Gizewiuszu. Z jego inicjatywy w 1948 r. na cmentarzu „Polska Górka” w Ostródzie odsłonięto płytę nagrobną poświęconą Gizewiuszowi, a także nadano imię Gizewiusza miejscowej szkole podstawowej. Był również pomysłodawcą budowy pomnika Gizewiusza.

Ostróda – wieża widokowa 

Na wieży kościoła ewangelicko-metodystycznego zbudowanego w latach 1907-09 jako ewangelicko-augsburski znajduje się punkt widokowy. By móc oglądać miasto z góry trzeba pokonać 105 stopni. Wieża czynna jest w sezonie turystyczny w soboty od godz. 11.00. W charakterystycznej, zakończonej podwójnym hełmem, wieży można zobaczyć mechanizm starego zegara, trzy dzwony oraz sprzęty codziennego użytku sprzed 100 lat. W prezbiterium kościoła znajduje się ołtarz połączony z amboną. Przestrzeń naw bocznych wypełniają drewniane empory.

Metodyści stanowią jeden z nurtów wywodzących się z Kościoła anglikańskiego, który powstał w XVIII wieku w Anglii. Ruch metodystyczny zrodził się w kręgu studenckim Uniwersytetu Oksfordzkiego wokół braci Johna i Charlesa Wesleyów. Dążyli oni do pogłębienia życia duchowego poprzez systematyczną modlitwę, czytanie Pisma Świętego i działalność charytatywną. Nazwa „metodyści”, początkowo używana była ironicznie przez tych, którzy krytykowali nadmierny ich zdaniem rygoryzm i skrupulatność w wypełnianiu obowiązków religijnych. Później zwolennicy Wesleya uznali tę nazwę za chlubną.

Z czasem ruch ten przekształcił się w odrębny nurt religijny, zachowując jednak wiele elementów tradycji anglikańskiej. Metodyzm kładzie duży nacisk na osobiste doświadczenie wiary, powszechność zbawienia, moralność chrześcijańską i zaangażowanie społeczne. Ważnym aspektem jest także działalność dobroczynna i edukacyjna – metodyści organizowali szkoły, szpitale i ośrodki pomocy dla ubogich.

Budowę kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Ostródzie rozpoczęto 28 sierpnia 1856 roku, kiedy poświęcono kamień węgielny, a ukończono 20 grudnia 1857 roku. Projekt świątyni opracował niemiecki architekt Vincenz Statz z Kolonii, znany z realizacji wielu kościołów w Niemczech i Austrii, w tym katedry w Linzu. Środki na budowę pochodziły z Towarzystwa św. Bonifacego i św. Wojciecha, wspierającego katolików w diasporze, jednak z powodu ich ograniczoności kościół wzniesiono w uproszczonej formie – bez wieży. Pierwotnie miał on 25 metrów długości i 16 metrów szerokości. To pierwszy katolicki kościół w Ostródzie, jaki zbudowano od czasów reformacji w XVI w.

Pod koniec XIX wieku przy parafii działały liczne bractwa i stowarzyszenia religijne, a w 1900 roku osiedliły się tu Siostry Elżbietanki. W latach 1910–1913 kościół rozbudowano według projektu Fritza Heitmanna z Królewca, dodając wieżę. Konsekracja rozbudowanej świątyni odbyła się w 1923 roku.

W kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP znajduje się słynna pieta sprowadzona z Gietrzwałdu, datowana na około 1400 rok. Uważano ją za jedną z najpiękniejszych na wschód od Wisły. W wyniku renowacji w 1931 roku figura została przemalowana.

Witraże, przedstawiające Jezusa Miłosiernego, Matkę Boską z Dzieciątkiem, 4 Ewangelistów, św. Józefa, św. Elżbietę i św. Cecylię wykonała głównie firma Joseph Schneider z Ratyzbony w latach 1913-1915, niektóre noszą polskie napisy.

Budynek dawnego Sądu Rejonowego w Ostródzie, mieszczący się przy ulicy Olsztyńskiej 1, został zbudowany w 1900 roku i rozbudowany w latach 1932-33. Po przeniesieniu sądu do nowej siedziby w 2009 roku, gmach stał się m.in. siedzibą Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Ostródzie. W ramach obchodów 500-lecia Reformacji na Mazurach w 2025 r. położone po sąsiedzku rondo zyskało nazwę Ronda Reformacji.

Urząd miasta Ostróda mieści się w budynku dawnego starostwa. Został zbudowany w 1878 roku w stylu pseudoklasycystycznym i rozbudowany w 1901 roku. Pierwotnie służył jako siedziba starostwa powiatowego, a dziś mieści władze miasta.

W mieście zachowały się także zabytkowe zespoły koszarowe. Pierwszy koszary wybudowano w Ostródzie w latach 40. XIX w. Określane były mianem „koszar Berga”. Kolejne koszary zaczęto wznosić w 1890 r. Dawniej określane były mianem „koszar Grollmana”, dziś mieszkańcy miasta nazywają je „czerwonymi”. Następne, tzw. „białe koszary” zaliczane były do jednych z najpiękniejszych obiektów koszarowych w Niemczech. Zaczęto je użytkować w 1913 r., całość ukończono w 1927 r. Po wojnie, do 2001 r., stacjonowało w nich Wojsko Polskie.

Ostróda – znani mieszkańcy 

W Ostródzie w 1914 r. urodził się Hans Helmut Kirst – pisarz, autor 59 książek. Tu uczęszczał do gimnazjum, a potem uczył się w miejskiej Wyższej Szkole Handlowej. W okresie II wojny światowej brał udział w działaniach wojennych, później stał się krytykiem zbrojeń, w swoich powieściach często podejmując tematykę czasów III Rzeszy. Należał do jednego z najbardziej poczytnych pisarzy powojennych Niemiec. Wiele jego książek odnosi się do regionu, m.in. „Bóg śpi na Mazurach” czy „Przedziwni ludzie z Maulen”. Do bestsellerów zalicza się powieści „08/15”, „Bunt żołnierzy”, „Fabryka oficerów” czy „Noc Generałów”. Na kamieniu przed budynkiem przy ulicy Sienkiewicza 10 w Ostródzie, pod którym to adresem kiedyś mieszkał autor, umieszczono tablicę pamiątkową poświęconą Hansowi Hellmutowi Kirstowi – pisarzowi urodzonemu w Ostródzie.

Ostróda Reggae Festival 

Ostróda słynie z organizowanych tu imprez muzycznych. Najbardziej znana to Ostróda Reggae Festival – jedno z najważniejszych wydarzeń tego gatunku w Polsce i Europie Środkowej. Od 25 lat przyciąga fanów muzyki reggae z całego kraju i z zagranicy, tworząc wyjątkową, barwną atmosferę pełną pozytywnych wibracji i dobrej energii. Występują tu największe gwiazdy polskiej i światowej sceny reggae, a także artyści reprezentujący pokrewne style – dub, ska, dancehall czy world music. Oprócz koncertów odbywają się spotkania z muzykami, warsztaty bębniarskie i taneczne, projekcje filmowe, a także imprezy dyskotekowe do późnych godzin nocnych.

Festiwalowe miasteczko tętni życiem: są tu strefy relaksu, wegetariańskie food trucki, stoiska rękodzielników i sklepiki z płytami oraz pamiątkami. To wydarzenie, które na kilka dni zamienia Ostródę w tętniące rytmem reggae miasteczko, przyciągając zarówno wiernych fanów, jak i tych, którzy dopiero chcą poznać tę kulturę.

Ostróda to pięknie położone i ciekawe miasto. Zachęcam do odwiedzin Ostródy i uważnego spaceru po jej zabytkach i interesujących miejscach.

Magda, przewodnik turystyczny PTTK po Ostródzie